Mijn open brief naar Ronald Molendijk

In een uitzending van RTL Boulevard op 1e kerstdag, zei Ronald Molendijk o.a. dat vrouwen nu eenmaal minder snel goede muziek maken, niet zo senang zijn in de studio, een minder lange adem hebben dan mannen en daarom geen lange carrière kunnen hebben in de muziek.Ik schreef hem hierover een open brief, dat ging viral en ik stond na aanleiding daarvan 27 december tegenover hem in de studio van RTL Boulevard.Zie hieronder  de open brief en de uitzending.

"  Beste Ronald,

 

Eerste kerstdag is nu voorbij en traditiegetrouw recappen we gezamenlijk gezellig 2018 en denken we massaal na over onze 2019 plannen.

2018 was voor mij een nogal druk jaar maar gevuld met allemaal mooie optredens, kekkie studio sessies, hard werken, alle tijd en geld investerend in mijn carrière.

Het is een droom: eigen albums uitbrengen in eigen beheer, heel veel touren, maken, creëeren.

Van de buitenkant lijkt het vaak moeiteloos en rooskleurig maar we kennen denk ik allemaal de binnenkant: onzeker op financieel, sociaal en persoonlijk gebied, angstige toekomst scenario’s etc.

 

Mijn grootste angsten die altijd worden ingefluisterd door een vervelend mannetje in mijn hoofd is dat ik nooit goed genoeg ben, nooit hard genoeg werk, niet leuk genoeg ben. Dus werk ik altijd net wat harder.

Ik ben geen gehypte artiest, heb geen mega label achter me, geen tv programma waardoor ik soms onzeker word maar vaak ook trots ben op mijn eigen pad en die vol vertrouwen volg waar je vooral veel geduld en een lange adem voor nodig hebt. Niet mijn sterkste kant geef ik toe maar wel noodzakelijk.

 

Als jong meisje was ik al aan het schrijven en optreden.

Ik keek naar p!nk (toch al goedlopende carrière vanaf 2000 tot heden), Madonna (carrière vanaf 1983 tot heden), ik luisterde naar Leonard Cohen, Fleetwood Mac (stevie Nicks vanaf 1973 al lekker bezig), naar Aretha Franklin (1962-2018), Janis Joplin (geen lange carrière, is dat omdat ze een vrouw is?) Kurt Cobain, Melanie, Chi Coltrane en nog veel meer artiesten.

In mijn jonge naïeve ogen was er totaal geen verschil tussen mannen -en vrouwen artiesten.

Behalve dat ik de vrouwen magischer vond in hun bewegingen.

 

Mijn blik op gelijkheid is al -helaas- een tijdje veranderd.

 

Ik weet dat je als vrouw in de muziekindustrie harder moet werken om dezelfde plek te krijgen als een mannelijke artiest.

Je moet er heel mooi uitzien (het oog wil zeker bij vrouwen ook wat), je hebt minder kans om gedraaid te worden op de radio (gemiddeld 25% van de gedraaide artiesten zijn vrouw). Minder kans om als headliner op een festival te staan (ónder de 20% Vd acts op festivals is vrouwelijk).

Ik dacht dat het kwam door ongelijke kansen, vooroordelen, maatschappelijke verwachtingen. Maar gisteren heb je dat allemaal van de baan geveegd en was je conclusie: ‘vrouwen maken gewoon minder snel goede muziek’, zijn niet zo kekkie in de studioruimte en hebben niet zo’n lange adem.

Aha! Dus dát is de oorzaak.

Vrouwen maken gewoon minder snel goede muziek. Als de meneer die wordt ingehuurd door RTL als muziek deskundige en voormalig jury lid van Idols dat zegt, dan zal dat wel kloppen, zullen veel mensen denken.

 

Het probleem is, Ronald, dat ik hierom heb gelachen van ongeloof, gillend heb teruggespoeld om te kijken of ik dit niet verkeerd heb geïnterpreteerd, of ík niet overgevoelig ben en fout reageer maar dat is niet zo.

Ik voelde me gekwetst toen je dit zei. Waarom? Omdat ik nu in een tour zit van 77 shows, 18 uur per dag keihard werk om beter te worden op verschillende vlakken, om mijn business draaiende te houden. Als iemand met een piemel zegt dat iemand zonder piemel minderwaardig is, niet kan doen wat hij in potentie wel kan, niet de aanleg heeft om succesvol muzikante te zijn, dan zegt het vervelende mannetje in mijn hoofd ‘zie je wel. Je zal nooit goed genoeg zijn’.

Dat vervelende mannetje is niet ontstaan door mijn gedachten, maar door mannen zoals jij.

Zogenaamde ‘gatekeepers’ van de industrie die met deze mentaliteit, deze kijk op de muziek meisjes en vrouwen zo neerzetten.

 

Het is nu bijna 2019 en ik hoop dat dat het jaar wordt waar bewustwording een grote rol speelt. Gewoon bewustwording, dan ontwikkelt de rest zich ook.

 

Ondertussen duik ik weer de studio in, maak, schrijf, teken, creëer en ik heb nog t/m maart 50 shows staan waar ik je graag voor wil uitnodigen.

 

Liefs, "