Te gast bij Lazarus

Marleen Stelling en zangeres Lakshmi praten over het verhaal van de verloren zoon. Wat herkent Lakshmi uit haar eigen leven in dit beroemde Bijbelverhaal? En... durft ze er onderdeel van te worden?

Marleen en Lakshmi spreken elkaar bij Rembrandts verbeelding van het moment dat de verloren zoon terugkeert naar het huis van zijn vader. Marleen: ‘Wat doet het beeld met je?’ ‘Ik zag dit voor de eerste keer bij kunstgeschiedenis op de middelbare school. Ik vond het heel intrigerend. Dat tafereel met die vader en zoon en die andere man die erop neerkijkt… er was een spanning.’ Het schilderij trok haar aandacht, maar het verhaal erachter kende Lakshmi nog niet. 

Voor deze opname besloot ze zich in het Bijbelverhaal te verdiepen. ‘Ik vond het mooi dat het over vergeving gaat. De zoon heeft alles uitgegeven aan van-God-los-zijn. Hij verbraste al zijn geld en moest werken tussen de varkens. En hij keerde vol spijt terug naar huis.’

Totaal onbegrepen

Lakshmi groeide op in het dorp Wijchen en voelde zich daar niet thuis. ‘Ik was een super wild kind en werd gepest om hoe ik eruitzag. Ik week compleet af van de hele school. Ik ben hypergevoelig en was super verlegen. Ik durfde geen weerwoord te geven en viel erbuiten.’ Thuis was er veel spanning. ‘Toen ik 8 was scheidden mijn ouders. Dat was een opluchting, het werkte niet tussen mijn ouders.’ Toch had ze daarmee als kind al een volle rugzak. 

Als tiener ging Lakshmi alles uitproberen wat niet mocht, vertelt ze. Op haar 14e ging ze uit huis en koos ze een andere middelbare school. Ook daar vond ze geen aansluiting. ‘Ik voelde me zo vervreemd van de wereld en totaal onbegrepen.’ Marleen: ‘Was je ook eenzaam?’ ‘Ja, enorm. Ik dacht ook dat het aan mij lag. Ik denk gauw dat iemand boos op me is of dat ik iets verkeerd heb gedaan.’ Dan wordt ze weer teruggeworpen naar het kind dat ze was. ‘Als kind ben je onbevangen en die onschuldige sprankel werd compleet afgestraft. Als kind betrek je dat op jezelf.’ Lakshmi merkt dat dit nog altijd doorwerkt in haar leven.

Altijd een vangnet

Lakshmi herkent zich in het tafereel op het schilderij. Net als de verloren zoon, besloot ze haar ouderlijk huis te verlaten, op haar 14e. Haar ouders lieten haar vrij in de keuze om uit huis te gaan. ‘Er was geen twijfel over mogelijk dat ik weer terug kon en dat deed ik ook regelmatig. Ze begrepen en vertrouwden mij. Mijn thuis bleef altijd een groot vangnet.’ 

Marleen nodigt Lakshmi uit om het schilderij een bijzondere manier verder te ontdekken én te beleven. Samen gaan ze naar het tableau vivant: een levend schilderij bestaande uit echte mensen. Voor Lakshmi is het een verrassing. Hoe zal ze reageren? En: durft zij onderdeel te worden van dit levende schilderij?