LAKSHMI bezingt de duisternis kraakhelder

LAKSHMI bezingt de duisternis kraakhelderRecensie ADEM in Leidsch Dagblad

Theaterconcert 'Adem' van LAKSHMI. Gezien 21-11, Leidse Schouwburg.

,,Ik doe ook maar wat'', verzucht zangeres Lakshmi als het concert dat ze geeft voor een matig gevulde Leidse Schouwburg, bijna klaar is.

Lakshmi brak bij het grote publiek niet door met haar muziek, maar met haar opvallende aanwezigheid in De Slimste Mens.Als daar het onderwerp op de sportschool komt, vraagt presentator Philip Freriks ,"Heb jij nou ook zo'n killerbody?'' ,"Wat denk jij?", was haar snedige antwoord.

Het antwoord werd woensdagavond in de schouwburg gegeven.

Lakshmi danst in trainingsbroek en sport-bh op felwitte gympen op het podium. Maar het was niet de uitbundige dans of haar killerbody waar het in de voorstelling Adem over ging. Die ging over sfeer, zintuigen en nachtelijke ontmoetingen.

Lakshmi ligt in een grote (nep) bontjas op de piano, de lampen in de zaal doven en haar zoete stem laat het publiek zwijgen. Op het doorschijnende doek dat de band van de zangeres scheidt, wordt een beslagen ruit geprojecteerd , Lakshmi klimt van de piano en kijken naar de druppels die van de ruit glijden, zingt ze zacht.

Wat Lakshmi met Pop-noir bedoelt als ze haar muziek omschrijft is duidelijk. De band speelt ingetogen, violiste Pauline Koning heeft een sleutelrol om de muziek subtiel te kleuren; soms slechts met een rafelig vioollijntje, andere keren klinkt de door effectpedalen bewerkte viool hard en rockend.

"Hi ik ben Lakshmi'', zegt de zangeres na het vierde nummer en ze draait zich voor het eerst naar de zaal. Ze schenkt drie glazen champagne in en deelt ze uit aan de mensen op de eerste rij. ,"Proost!" Het is het enige moment dat ze zich rechtstreeks tot het publiek richt.

Verhalen

Tijdens de hele voorstelling is Lakshmi geconcentreerd en één met haar band, ondanks het feit dat de band achter een doek speelt. Ze vertelt verhalen over donkere tankstations waar ze sterk ruikende koffie verkopen, dat ze een tankstation zoekt waar ze zichzelf kan opladen. Over middernachtelijke ontmoetingen met dronken mannen op Utrecht Centraal, over een meisje dat ze tegenkomt op Amsterdam Amstel, over de drang selfies te maken, over de angst meer gewaardeerd te worden voor haar selfies dan om haar muziek. Maar het gaat haar om de muziek. Die is elektronisch, maar kalm. Lakshmi zingt kraakheldere noten en prachtige overpeinzingen "Your whiskey breath made me insane" Op de momenten dat de band rockt, danst Lakshmi over het podium en kijkt door het doek naar haar band. Een glimlach van oor tot oor.

,,Ik doe ook maar wat", zegt Lakshmi. ,,Maar ik doe mijn best. Dit is mijn tankstation. Dit hier." Ze lijkt alle aanwezigen persoonlijk aan te kijken.